Wierzytelności powstałe po otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego

Spis treści

Wierzytelności powstałe po otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego

Restrukturyzacja finansowa przedsiębiorstwa to proces, który umożliwia organizacjom powrót na ścieżkę wzrostu poprzez optymalizację ich zobowiązań. W kontekście prawnym, restrukturyzacja jest regulowana przez ustawę – Prawo restrukturyzacyjne, która precyzuje, jakie wierzytelności mogą, a jakie nie mogą być objęte układem restrukturyzacyjnym. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla przedsiębiorców stojących w obliczu trudności finansowych, jak również dla wierzycieli, którzy chcą zabezpieczyć swoje interesy w tym procesie. W niniejszym artykule skupimy się na dogłębnej analizie wierzytelności wyłączonych z układu restrukturyzacyjnego, zgodnie z aktualnymi regulacjami prawnymi.

Wierzytelności powstałe po otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego – definicje

Dłużnik to osoba fizyczna lub prawna, która na mocy zobowiązania prawnego jest zobowiązana do wykonania określonej czynności na rzecz innego podmiotu, najczęściej polegającej na zapłacie pieniędzy. W kontekście prawa upadłościowego i restrukturyzacyjnego, dłużnik jest to podmiot, który z powodu trudności finansowych staje przed koniecznością restrukturyzacji swoich zobowiązań lub ogłoszenia upadłości.

Postępowanie restrukturyzacyjne ma na celu uniknięcie ogłoszenia upadłości przez dłużnika poprzez umożliwienie mu negocjacji z wierzycielami w celu przekształcenia terminów i warunków zobowiązań. Jest to procedura prawna, która umożliwia przedsiębiorcom w trudnej sytuacji finansowej restrukturyzację swoich długów, co ma na celu zachowanie zdolności do prowadzenia działalności gospodarczej oraz ochronę miejsc pracy.

Wierzytelność to prawo do żądania od innej osoby wykonania określonej czynności, najczęściej zapłaty sumy pieniężnej. W praktyce bardzo często jest to roszczenie kredytowe lub długowe, które może być przedmiotem obrotu prawnego, a jego posiadacz, czyli wierzyciel, ma prawo domagać się spełnienia zobowiązania przez dłużnika.

Wierzyciel to osoba fizyczna lub prawna posiadająca wierzytelność, czyli prawo do żądania od dłużnika wykonania określonej czynności, zwykle zapłaty pieniędzy. W kontekście prawa upadłościowego i restrukturyzacyjnego, wierzyciele mają kluczowe znaczenie, gdyż uczestniczą w procesie restrukturyzacji długów dłużnika, mogą uczestniczyć w zgromadzeniach wierzycieli i mają wpływ na kształtowanie warunków, na jakich dłużnik może kontynuować działalność.

Wierzytelności przed i po otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego

Wierzytelności powstałe przed otwarciem postępowania

Wierzytelności, które powstały przed dniem otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego, są zasadniczo objęte układem restrukturyzacyjnym. Co to oznacza dla wierzyciela? Przede wszystkim, że jego możliwości dochodzenia roszczeń są ograniczone. Układ restrukturyzacyjny może obejmować:

  1. Wierzytelności osobiste powstałe przed dniem otwarcia postępowania, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.
  2. Odsetki naliczone od dnia otwarcia postępowania.
  3. Wierzytelności warunkowe, jeśli warunek ziści się w trakcie realizacji układu, na przykład w przypadku gwarancji.
  4. Objęcie wierzytelności układem oznacza, że nie można ich dochodzić drogą egzekucyjną, a dłużnik nie ma możliwości ich dobrowolnej spłaty.
Wierzytelności powstałe po otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego

Wierzytelności powstałe po otwarciu postępowania

Wierzytelności powstałe po dniu otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego stanowią specyficzną kategorię zobowiązań, które powinny być na bieżąco regulowane przez dłużnika. Jest to kluczowy wymóg dla utrzymania procesu restrukturyzacji, ponieważ w przypadku zaległości w płatnościach, restrukturyzacja może zostać przerwana, co naraża dłużnika na dalsze konsekwencje prawne. Zgodnie z art. 326 ust. 2 Prawa restrukturyzacyjnego, sąd może umorzyć postępowanie restrukturyzacyjne, zarówno układowe, jak i sanacyjne, jeśli dłużnik nie jest w stanie regulować bieżących kosztów postępowania oraz zobowiązań powstałych po jego otwarciu, jak również tych, które nie podlegają objęciu układem restrukturyzacyjnym.

W praktyce oznacza to, że dłużnik musi dbać o regularne płatności wynikające z bieżącej działalności, które powstały po otwarciu restrukturyzacji. Są to nie tylko płatności wynikające z umów najmu czy innych stałych zobowiązań, ale także wszelkie inne zobowiązania, które pojawiają się w toku restrukturyzacji, takie jak wynagrodzenia pracowników, opłaty administracyjne czy koszty związane z bieżącym funkcjonowaniem przedsiębiorstwa. Zaniedbanie w tej kwestii – na przykład nieopłacenie czynszu najmu lub innych bieżących zobowiązań – może zostać uznane za przesłankę do umorzenia postępowania przez sąd. Domniemywa się bowiem, że dłużnik utracił zdolność do zaspokajania zobowiązań, jeżeli opóźnienie w ich wykonywaniu przekracza trzydzieści dni. To domniemanie może być podstawą do decyzji o umorzeniu postępowania, co ma dla dłużnika istotne konsekwencje.

Umorzenie postępowania przez sąd oznacza, że dłużnik traci ochronę, jaką daje mu proces restrukturyzacyjny, a tym samym wierzyciele mogą podjąć kroki prawne w celu odzyskania swoich należności, łącznie z wszczęciem postępowania egzekucyjnego. W przypadku zakończenia restrukturyzacji, wierzyciele mają prawo złożyć wniosek o wszczęcie działań sądowych i egzekucyjnych, które mogą obejmować zajęcie majątku dłużnika, a nawet, w skrajnych przypadkach, złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości dłużnika.

Warto również podkreślić, że rodzaj postępowania restrukturyzacyjnego ma istotny wpływ na możliwości dochodzenia wierzytelności powstałych po dniu otwarcia postępowania. W zależności od tego, czy postępowanie ma charakter układowy, sanacyjny czy inny, zasady regulowania bieżących zobowiązań mogą się różnić, co wpływa na strategię, jaką dłużnik powinien przyjąć. W postępowaniu sanacyjnym, na przykład, większy nacisk kładzie się na ochronę majątku dłużnika, co jednak nie zwalnia go z obowiązku regulowania zobowiązań powstałych po otwarciu restrukturyzacji. Z kolei w postępowaniu układowym dłużnik ma większą swobodę, lecz nieprzestrzeganie zobowiązań również prowadzi do ryzyka zakończenia procesu.

Podsumowując, brak płatności zobowiązań, które powstały po otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego, nie tylko narusza zasady samego postępowania, ale również naraża dłużnika na poważne konsekwencje prawne. Przerwanie procesu restrukturyzacji może skutkować pełnym uruchomieniem procedur egzekucyjnych, które dłużnik próbował uniknąć poprzez restrukturyzację. Jest to zatem kluczowy aspekt zarządzania finansami w toku postępowania restrukturyzacyjnego i wymaga od dłużnika ścisłego przestrzegania obowiązków płatniczych, aby móc skutecznie przeprowadzić proces restrukturyzacyjny, bez ryzyka jego umorzenia i otwarcia drogi do działań egzekucyjnych przez wierzycieli.

Wierzytelności absolutnie wyłączone z układu

Zacznijmy od podstaw – art. 151 ustawy Prawo restrukturyzacyjne precyzuje kategorie wierzytelności, które są z mocy prawa wyłączone z możliwości restrukturyzacji. Te absolutnie wyłączone wierzytelności to m.in.:

  • Wierzytelności alimentacyjne: Dotyczą one zobowiązań alimentacyjnych wobec najbliższych, takich jak dzieci czy małżonkowie oraz pokrywają szeroko rozumianą materialną opiekę nad osobami uprawnionymi.
  • Renty z tytułu odszkodowania: Obejmują odszkodowania za uszczerbek na zdrowiu, kalectwo, niezdolność do pracy, czy śmierć, wynikające z różnorodnych przyczyn, takich jak wypadki czy choroby zawodowe.
  • Ponadto, wyłączenia dotyczą również wierzytelności związanych z naruszeniem praw majątkowych i osobistych, wierzytelności wynikających z nabycia spadku po otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego, oraz składek na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej przez ubezpieczonego.

Wierzytelności Fakultatywne wyłączenia z układu

Kolejna kategoria to wierzytelności, które zasadniczo nie są objęte układem restrukturyzacyjnym, jednak mogą zostać do niego włączone za zgodą wierzyciela. Jest to ważne narzędzie negocjacyjne, które pozwala na elastyczne dopasowanie warunków układu do specyficznych okoliczności danej restrukturyzacji. Mowa tu o:

  • wierzytelnościach ze stosunku pracy oraz wierzytelnościach zabezpieczonych na mieniu dłużnika hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską, w części znajdującej pokrycie w wartości przedmiotu zabezpieczenia.
Udostępnij ten post: